Instameet – Het achteraf geklets..

Posted on

Daar sta je dan bij het Mauritshuis in Den Haag. Omgeven door een groep volslagen onbekenden. Ik ben daar in eerste instantie altijd een beetje huiverig voor. Ja ik ja. Loop wat rond de groep, kijk om mee heen, kijk naar de de omgeving, kijk weer naar de groep. Tamara is net begonnen met fotograferen is enthousiast, aanstekelijk enthousiast! Zij initieerde de hele boel dus daar hou ik me aan vast, heeft ze niet door. Rondje voorstellen en we komen overal vandaan. Rotterdam, Amsterdam, Westland..alle steden die er toe doen..;). Oke, de kletsknop om en we zien wel. Het groepje van vier waar ik in terecht kom is gelijk al gezellig. De eerste grappen zijn gemaakt, de eerste meters zijn gelopen en ik hoef eigenlijk alleen mezelf te zijn. Het makkelijkste wat er is. Dat voelt goed.
Het fotograferen gaat eigenlijk gelijk beginnen. Een groepje studenten uit Oostenrijk en eentje uit Finland. Waar ik in eerste instantie een beetje mee zat: hoe breng je nou over dat je graag een foto van iemand wil maken? Dat is vrij makkelijk want je vraagt het gewoon. Je legt uit dat je straatfotograaf bent (oke eerst een leugen om mee te beginnen..haha) en dat diegene bij je opvalt en daar graag een foto van maakt, we vertellen weer de waarheid. En verrassend genoeg vindt het overgrote deel van mensen dat best leuk! Sterker nog, ze gaan er ook lekker voor staan. Het verbaasde me dus enorm. Nou is er ook nog een kant bij mij die de ongestoorde stadsganger wil fotograferen. Dat doe ik dus zonder te vragen. Naar mijn idee krijg je dan toch het “echte” straatleven in beeld. En als iemand dat toch in de gaten krijgt en het niet wil dan wissen we alsnog. Ik ben netjes opgevoed en het is niet meer dan logisch. We leven in een samenleving. Samen.
Drie uur ronddwalen door Den Haag met drie vreemden die veranderen in bekenden en daarna in vrienden. Je verteld wat je doet, wat je wilt, geeft tips en krijgt tips. Het is heerlijk om gelijkgestemde om je heen te hebben die er niet raar van staan te kijken als je zegt: dit is een mooi moment om “panning” uit te proberen. Of waarom gaan mijn iso-waardes in automaat zo snel omhoog. Overigens was dat niet mijn vraag, ik schiet al lang niet meer in automaat. De ervaring van de fotografen loopt ook ver uiteen en dat maakt niet uit. Verschillende camera’s (gelukkig niemand met alleen een mobieltje..daar heb ik wel een dingetje mee) met aparte lenzen, ieder zijn eigen standpunt hoe hij kijkt naar de wereld. Super intressant!
De napraat is dan ook heerlijk. Wat heb jij gezien? Ik miste dat volledig maar ik heb wel deze! Hoe en wat op instagram, namen en gegevens uitwisselen (hier komen je visitekaartjes heel erg goed van pas) en vooral hoe fijn het is hoe de meeste reageren wanneer je een camera voor hun neus brengt.
Conclusie: dit ga ik meer doen!

[tg_gallery_slider gallery_id=”1106″]

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.